Πεταλιοί: Ένας μικρός παράδεισος στο Νότιο Ευβοϊκό
Και όμως, υπάρχουν ακόμα κάποιοι μικροί παράδεισοι που φαίνονται σαν μικρές «κουκίδες» στο χάρτη της Ελλάδας, πολύ κοντά στην μεγάλη ξηρά στο νότιο Ευβοϊκό
Οι νήσοι Πεταλιοί βρίσκονται πολύ κοντά στο Μαρμάρι και λίγο μακρύτερα από τις βόρειες ακτές της Αττικής, αλλά για να πάει κανείς εκεί χρειάζεται το δικό του πλωτό μέσο, αφού δεν υπάρχει
συγκοινωνιακή σύνδεση. Και επειδή το καλοκαίρι εκεί, όπως καταλαβαίνετε, γίνεται ένα μικρός χαμός από σκάφη και κόσμο, όταν δείτε ακόμα και τώρα στο καταχείμωνο καμιά λιακάδα, η απόδραση μέχρις εκεί είναι απόλαυση. Από το Μαρμάρι η απόσταση είναι τόσο μικρή, που φτάνεις εκεί χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ακόμα και με καιρό με μηχανοκίνητη βάρκα, ενώ από τις ακτές της Αττικής τα
13 ναυτικά μίλια δεν είναι πάντα μια εύκολη θάλασσα όταν ο βοριάς ξεπερνάει τα 5b, γιατί τα ψηλά βουνά της Εύβοιας δημιουργούν δυνατά ρεύματα που σηκώνουν ψηλά και ανάκατα κύματα.
Οι Πεταλιοί είναι η πιο κοντινή και εύκολη διαδρομή των σκαφάτων που έχουν ορμητήριο τις βόρειες ακτές της Αττικής. Η πορεία στο πήγαινε είναι σχετικά εύκολη, αφού σημαδεύοντας το νότιο άκρο της Εύβοιας που φαίνεται πάντα και μόλις πλησιάσεις ξεχωρίζει ο όγκος του μεγάλου Πεταλιού, έτσι η πυξίδα είναι αχρείαστη. Στην επιστροφή, όμως, χρειάζεται ακρίβεια στο κράτημα της σωστής πορείας, γιατί από εκεί οι ακτές φαίνονται όλες ίδιες και το «περίπου» μπορεί να σε βγάλει σε μέρος το οποίο, πιθανόν, να μη θυμίζει τίποτα. Αν δε είναι και νύχτα, δεν θα ξέρεις ούτε κατά πού να πας, βόρεια ή νότια, για να βρεις το μέρος που έριξες το σκάφος. Θα μου πείτε τώρα ότι υπάρχουν τα GPS, ωστόσο, ακόμα και αν έχετε αυτό το ηλεκτρονικό βοήθημα, καλού κακού κρατήστε στο μυαλό σας την πορεία στο πήγαινε, ώστε στην επιστροφή να ξέρετε ότι πορεία +180° θα σας βγάλει στο ίδιο μέρος. Βέβαια, για να έχετε αυτή τη δυνατότητα θα πρέπει στο σκάφος να υπάρχει πυξίδα και αυτή δουλεύει σωστά.
Ίσως αυτή η λεπτομερής αναφορά φανεί σε κάποιους κάπως υπερβολική για ένα προορισμό τόσο κοντινό, πιστέψτε με, όμως, ακόμα και έμπειροι χειριστές υπερτιμώντας τη... διαισθητική τους ικανότητα έχουν βρεθεί στη δύσκολη θέση να ψάχνουν νυχτιάτικα στις μεγάλης έκτασης ακτές της βόρειας Αττικής το μέρος που έριξαν το σκάφος τους, ενώ η κατάσταση μπορεί να γίνει ακόμα πιο δύσκολη αν βγείτε κάπου στη Λούτσα και πέσετε στις ξέρες που υπάρχουν εκεί αρκετά ανοιχτά από τις ακτές.
Το σύμπλεγμα των Πεταλιών αποτελείται από 6 νησάκια, εκ των οποίων τα δύο είναι αρκετά μεγάλα. Από αυτά τα τρία κατοικούνται, για την ακρίβεια εκεί έχουν τα εξοχικά τους σπίτια κάποιοι... εύποροι, ενώ τα υπόλοιπα είναι ξερόβραχοι. Αυτά τα τρία, λοιπόν, έχουν και πυκνή βλάστηση από πεύκα, ελιές και φυστικές. Θα αναρωτιέστε, ίσως, πώς είναι δυνατόν τέτοια μέρη να παραμένουν μέχρι σήμερα αναξιοποίητα και να μην κατοικούνται, αφού ούτε απομακρυσμένα είναι ούτε και τόσο μικρά. Τα νησάκια αυτά ανήκουν σε κάποιους, όπως και άλλα νησιά του Αιγαίου, και ίσως αυτό να είναι η αιτία διαφύλαξής τους από την τουριστική... καταστροφή. Κάποτε, σ’ αυτά απαγορευόταν ακόμα και η προσέγγιση, όταν, όμως, οι ακτές της χώρας κυρήχτηκαν ελεύθερες, από τότε και οι Πεταλιοί προσφέρονται στον καθένα.
Η πρόσφατη ιστορία των μικρών αυτών νησιών αναφέρει ιδιοκτήτη Ρώσο Τσάρο, ο οποίος τα έδωσε προίκα στη Ρωσίδα που νυμφεύθηκε ο τότε δικός μας ο Βασιλιάς Γεώργιος. Ωστόσο, λέγεται, ότι αυτή η βασίλισσα δεν ήταν και τόσο... φρόνιμη, έτσι ο βασιλιάς μας έχτισε κάτι σαν φυλακή στο μεγάλο Πεταλιό και την έκλεισε εκεί μέσα. Κάπου τότε, όμως, φαίνεται ότι άρχισαν οι δύσκολοι καιροί και για τους βασιλιάδες, αφού αυτός ο Γεώργιος πούλησε τα νησιά σε εφοπλιστική οικογένεια αντί του ποσού των 300.000 δρχ. (τότε).
Σήμερα, στο δεύτερο σε μέγεθος νησί υπάρχει το παλιό αρχοντικό της οικογένειας Εμπειρίκου, ενώ στο μεγάλο νησί, όπου μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχαν τα ερείπια του παλιού ανάκτορου-φυλακής, σήμερα αυτό το κτιριακό συγκρότημα ανήκει στα παιδιά του Picasso τα οποία αναδόμησαν το τμήμα που χρησιμοποιούν. Το τρίτο σε μέγεθος νησί το οποίο βρίσκεται ανάμεσα από τα δύο μεγαλύτερα, έχει και αυτό πουληθεί σε εφοπλιστική οικογένεια και πάνω του έχουν χτιστεί δύο μικρά «παλάτια» με ιδιωτικά λιμανάκια (αποκλεισμένα).
Οι ακτές των νήσων Πεταλιών είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους βραχώδεις αλλά υπάρχουν και όμορφες αμμουδερές παραλίες, ιδίως στο Χερσονήσι ή Ξερό, όπως είναι το όνομα του δεύτερου σε έκταση νησιού, αυτού που βρίσκεται πιο κοντά στις ακτές της Εύβοιας. Ωστόσο, το ομορφότερο μέρος στους Πεταλιούς και εκεί που μαζεύονται όλοι, είναι το κανάλι μεταξύ των δύο μεγαλύτερων νησιών, το οποίο όχι μόνον έχει καταπράσινα και διάφανα νερά, αλλά και απαγκιάζει σ’ όλους σχεδόν τους καιρούς.
Πολύ ωραίοι, λοιπόν, οι Πεταλιοί, αλλά, όπως ίσως υποθέτετε, το πρόβλημα εκεί είναι η πολυκοσμία και ακριβέστερα η... πολυσκαφία. Σίγουρα, έτσι είναι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, όπου τότε εκεί θα βρείτε αποικίες κατασκηνωτών κάτω από τη σκιά των πεύκων και πάρα πολλά σκάφη φουνταρισμένα πλώρα και με πρυμάτσα στα δέντρα. Οι Πεταλιοί, όμως, είναι ένα πολύ όμορφο μέρος όλο το χρόνο, έτσι τις καλές μέρες του χειμώνα, όταν αναζητάμε ένα κοντινό προορισμό για να χαρούμε τη θαλασσινή βόλτα και ένα ήρεμο και ήσυχο ρεμέτζο, ο τόπος εκεί είναι ιδανικός. Κατακαλόκαιρο μην πάτε, αλλά και να πάτε βρείτε κάποιο απάγκιο κολπάκι και φουντάρετε αρόδο, όπου θα έχετε εξασφαλισμένη ησυχία, γιατί αρόδο μένουν μόνον όσοι δεν έχουν παιδιά, σκυλιά, καρέκλες, στερεοφωνικά, τηλεοράσεις και άλλα τέτοια... συμπαθητικά αξεσουάρ, τα οποία, δυστυχώς, πολύ συχνά μεταφέρονται από τα τροχόσπιτα στα σκάφη.
Αλμυρά μου , κάποτε νόμιζα ότι η θάλασσα ήταν απέραντη και μας χώραγε όλους, αλλά έκανα λάθος. Και το κακό δεν είναι ότι γίναμε εμείς με τα μικρά σκάφη πάρα πολλοί, αλλά το ότι οι περισσότεροι όταν «δραπετεύουν» με το σκάφος τους θεωρούν απαραίτητο να μεταφέρουν και ό,τι μπορούν από την καθημερινότητά τους. Τότε, όμως, τι νόημα έχει αυτή η... δραπέτευση;
Όταν προγραμματίζετε τη εξόρμησή σας με το σκάφος πάρτε μόνον τα απαραίτητα, δηλαδή τα σωστά ρούχα, τρόφιμα, νερό και ό,τι σας έρχεται πιο βολικό για την προστασία σας από τον ήλιο. Κάτι που θα παίζει μουσική, το οποίο, όμως, δεν θα ακούγεται πιο μακριά από το κατάστρωμα του σκάφους, είναι απόλαυση, ενώ η τηλεόραση είναι εντελώς out.
Αν βγείτε στην παραλία για να κάνετε μπάρμπεκιου, φεύγοντας πάρτε μαζί σας τα σκουπίδια σας (συμπεριλαμβανομένων και των αποτσίγαρων) και μην αφήσετε την πρόχειρη ψησταριά που στήσατε με τις πέτρες, με τη δικαιολογία ότι θα την βρουν κάποιοι άλλοι και θα την χρησιμοποιήσουν. Όλοι, όταν πάμε σε μια παραλία προτιμάμε να την βρίσκουμε καθαρή από απομεινάρια και αποκαϊδια, έτσι σκεφτείτε και αυτό και αφήστε το μέρος όπως το βρήκατε, για να μην φανώ υπερβολικός προτείνοντας να μαζέψετε και ό,τι άφησαν οι προηγούμενοι.
Οι Πεταλιοί είναι ένα από τα μικρά μαγικά μέρη, τα οποία η ευκολία της πρόσβασης δεν έχει καταφέρει να τα καταστρέψει, και αυτό γιατί ο σκαφάτος Έλληνας, αποδεδειγμένα, έχει πιο ανεπτυγμένη την ευαισθησία της προστασίας του περιβάλλοντος από τον εποχούμενο. Ας το διαφυλάξουμε και ας το διαδώσουμε αυτό. Εξάλλου, αυτό το νόημα έχει και αυτό το ταξιδιωτικό κεφάλαιο.
Και όμως, υπάρχουν ακόμα κάποιοι μικροί παράδεισοι που φαίνονται σαν μικρές «κουκίδες» στο χάρτη της Ελλάδας, πολύ κοντά στην μεγάλη ξηρά στο νότιο Ευβοϊκό
Οι νήσοι Πεταλιοί βρίσκονται πολύ κοντά στο Μαρμάρι και λίγο μακρύτερα από τις βόρειες ακτές της Αττικής, αλλά για να πάει κανείς εκεί χρειάζεται το δικό του πλωτό μέσο, αφού δεν υπάρχει
συγκοινωνιακή σύνδεση. Και επειδή το καλοκαίρι εκεί, όπως καταλαβαίνετε, γίνεται ένα μικρός χαμός από σκάφη και κόσμο, όταν δείτε ακόμα και τώρα στο καταχείμωνο καμιά λιακάδα, η απόδραση μέχρις εκεί είναι απόλαυση. Από το Μαρμάρι η απόσταση είναι τόσο μικρή, που φτάνεις εκεί χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ακόμα και με καιρό με μηχανοκίνητη βάρκα, ενώ από τις ακτές της Αττικής τα
13 ναυτικά μίλια δεν είναι πάντα μια εύκολη θάλασσα όταν ο βοριάς ξεπερνάει τα 5b, γιατί τα ψηλά βουνά της Εύβοιας δημιουργούν δυνατά ρεύματα που σηκώνουν ψηλά και ανάκατα κύματα.
Οι Πεταλιοί είναι η πιο κοντινή και εύκολη διαδρομή των σκαφάτων που έχουν ορμητήριο τις βόρειες ακτές της Αττικής. Η πορεία στο πήγαινε είναι σχετικά εύκολη, αφού σημαδεύοντας το νότιο άκρο της Εύβοιας που φαίνεται πάντα και μόλις πλησιάσεις ξεχωρίζει ο όγκος του μεγάλου Πεταλιού, έτσι η πυξίδα είναι αχρείαστη. Στην επιστροφή, όμως, χρειάζεται ακρίβεια στο κράτημα της σωστής πορείας, γιατί από εκεί οι ακτές φαίνονται όλες ίδιες και το «περίπου» μπορεί να σε βγάλει σε μέρος το οποίο, πιθανόν, να μη θυμίζει τίποτα. Αν δε είναι και νύχτα, δεν θα ξέρεις ούτε κατά πού να πας, βόρεια ή νότια, για να βρεις το μέρος που έριξες το σκάφος. Θα μου πείτε τώρα ότι υπάρχουν τα GPS, ωστόσο, ακόμα και αν έχετε αυτό το ηλεκτρονικό βοήθημα, καλού κακού κρατήστε στο μυαλό σας την πορεία στο πήγαινε, ώστε στην επιστροφή να ξέρετε ότι πορεία +180° θα σας βγάλει στο ίδιο μέρος. Βέβαια, για να έχετε αυτή τη δυνατότητα θα πρέπει στο σκάφος να υπάρχει πυξίδα και αυτή δουλεύει σωστά.
Ίσως αυτή η λεπτομερής αναφορά φανεί σε κάποιους κάπως υπερβολική για ένα προορισμό τόσο κοντινό, πιστέψτε με, όμως, ακόμα και έμπειροι χειριστές υπερτιμώντας τη... διαισθητική τους ικανότητα έχουν βρεθεί στη δύσκολη θέση να ψάχνουν νυχτιάτικα στις μεγάλης έκτασης ακτές της βόρειας Αττικής το μέρος που έριξαν το σκάφος τους, ενώ η κατάσταση μπορεί να γίνει ακόμα πιο δύσκολη αν βγείτε κάπου στη Λούτσα και πέσετε στις ξέρες που υπάρχουν εκεί αρκετά ανοιχτά από τις ακτές.
Η πρόσφατη ιστορία των μικρών αυτών νησιών αναφέρει ιδιοκτήτη Ρώσο Τσάρο, ο οποίος τα έδωσε προίκα στη Ρωσίδα που νυμφεύθηκε ο τότε δικός μας ο Βασιλιάς Γεώργιος. Ωστόσο, λέγεται, ότι αυτή η βασίλισσα δεν ήταν και τόσο... φρόνιμη, έτσι ο βασιλιάς μας έχτισε κάτι σαν φυλακή στο μεγάλο Πεταλιό και την έκλεισε εκεί μέσα. Κάπου τότε, όμως, φαίνεται ότι άρχισαν οι δύσκολοι καιροί και για τους βασιλιάδες, αφού αυτός ο Γεώργιος πούλησε τα νησιά σε εφοπλιστική οικογένεια αντί του ποσού των 300.000 δρχ. (τότε).
Σήμερα, στο δεύτερο σε μέγεθος νησί υπάρχει το παλιό αρχοντικό της οικογένειας Εμπειρίκου, ενώ στο μεγάλο νησί, όπου μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχαν τα ερείπια του παλιού ανάκτορου-φυλακής, σήμερα αυτό το κτιριακό συγκρότημα ανήκει στα παιδιά του Picasso τα οποία αναδόμησαν το τμήμα που χρησιμοποιούν. Το τρίτο σε μέγεθος νησί το οποίο βρίσκεται ανάμεσα από τα δύο μεγαλύτερα, έχει και αυτό πουληθεί σε εφοπλιστική οικογένεια και πάνω του έχουν χτιστεί δύο μικρά «παλάτια» με ιδιωτικά λιμανάκια (αποκλεισμένα).
Οι ακτές των νήσων Πεταλιών είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους βραχώδεις αλλά υπάρχουν και όμορφες αμμουδερές παραλίες, ιδίως στο Χερσονήσι ή Ξερό, όπως είναι το όνομα του δεύτερου σε έκταση νησιού, αυτού που βρίσκεται πιο κοντά στις ακτές της Εύβοιας. Ωστόσο, το ομορφότερο μέρος στους Πεταλιούς και εκεί που μαζεύονται όλοι, είναι το κανάλι μεταξύ των δύο μεγαλύτερων νησιών, το οποίο όχι μόνον έχει καταπράσινα και διάφανα νερά, αλλά και απαγκιάζει σ’ όλους σχεδόν τους καιρούς.
Πολύ ωραίοι, λοιπόν, οι Πεταλιοί, αλλά, όπως ίσως υποθέτετε, το πρόβλημα εκεί είναι η πολυκοσμία και ακριβέστερα η... πολυσκαφία. Σίγουρα, έτσι είναι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, όπου τότε εκεί θα βρείτε αποικίες κατασκηνωτών κάτω από τη σκιά των πεύκων και πάρα πολλά σκάφη φουνταρισμένα πλώρα και με πρυμάτσα στα δέντρα. Οι Πεταλιοί, όμως, είναι ένα πολύ όμορφο μέρος όλο το χρόνο, έτσι τις καλές μέρες του χειμώνα, όταν αναζητάμε ένα κοντινό προορισμό για να χαρούμε τη θαλασσινή βόλτα και ένα ήρεμο και ήσυχο ρεμέτζο, ο τόπος εκεί είναι ιδανικός. Κατακαλόκαιρο μην πάτε, αλλά και να πάτε βρείτε κάποιο απάγκιο κολπάκι και φουντάρετε αρόδο, όπου θα έχετε εξασφαλισμένη ησυχία, γιατί αρόδο μένουν μόνον όσοι δεν έχουν παιδιά, σκυλιά, καρέκλες, στερεοφωνικά, τηλεοράσεις και άλλα τέτοια... συμπαθητικά αξεσουάρ, τα οποία, δυστυχώς, πολύ συχνά μεταφέρονται από τα τροχόσπιτα στα σκάφη.
Αλμυρά μου , κάποτε νόμιζα ότι η θάλασσα ήταν απέραντη και μας χώραγε όλους, αλλά έκανα λάθος. Και το κακό δεν είναι ότι γίναμε εμείς με τα μικρά σκάφη πάρα πολλοί, αλλά το ότι οι περισσότεροι όταν «δραπετεύουν» με το σκάφος τους θεωρούν απαραίτητο να μεταφέρουν και ό,τι μπορούν από την καθημερινότητά τους. Τότε, όμως, τι νόημα έχει αυτή η... δραπέτευση;
Όταν προγραμματίζετε τη εξόρμησή σας με το σκάφος πάρτε μόνον τα απαραίτητα, δηλαδή τα σωστά ρούχα, τρόφιμα, νερό και ό,τι σας έρχεται πιο βολικό για την προστασία σας από τον ήλιο. Κάτι που θα παίζει μουσική, το οποίο, όμως, δεν θα ακούγεται πιο μακριά από το κατάστρωμα του σκάφους, είναι απόλαυση, ενώ η τηλεόραση είναι εντελώς out.
Αν βγείτε στην παραλία για να κάνετε μπάρμπεκιου, φεύγοντας πάρτε μαζί σας τα σκουπίδια σας (συμπεριλαμβανομένων και των αποτσίγαρων) και μην αφήσετε την πρόχειρη ψησταριά που στήσατε με τις πέτρες, με τη δικαιολογία ότι θα την βρουν κάποιοι άλλοι και θα την χρησιμοποιήσουν. Όλοι, όταν πάμε σε μια παραλία προτιμάμε να την βρίσκουμε καθαρή από απομεινάρια και αποκαϊδια, έτσι σκεφτείτε και αυτό και αφήστε το μέρος όπως το βρήκατε, για να μην φανώ υπερβολικός προτείνοντας να μαζέψετε και ό,τι άφησαν οι προηγούμενοι.
Οι Πεταλιοί είναι ένα από τα μικρά μαγικά μέρη, τα οποία η ευκολία της πρόσβασης δεν έχει καταφέρει να τα καταστρέψει, και αυτό γιατί ο σκαφάτος Έλληνας, αποδεδειγμένα, έχει πιο ανεπτυγμένη την ευαισθησία της προστασίας του περιβάλλοντος από τον εποχούμενο. Ας το διαφυλάξουμε και ας το διαδώσουμε αυτό. Εξάλλου, αυτό το νόημα έχει και αυτό το ταξιδιωτικό κεφάλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου