Οι μυρωδιές των μπαχαρικών είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ημερών, σε όποιο σπιτικό κι αν βρεθούμε είναι βέβαιος ο κορεσμός της όσφρησης.
Αγαπημένες μυρωδιές στις οποίες κυριαρχεί η θρούμπι, το κύμινο, αλλά και το μπαχάρι.
Εξίσου απολαυστικοί είναι και οι .........
παραδοσιακοί γευστικοί πειρασμοί, σε κάθε νοικοκυριό παρασκευάζονται με τη συμμετοχή όλης της οικογένειας τα πατροπαράδοτα φαγητά.
Ας δούμε όμως ποια είναι αυτά.
ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ:
Αυτά παρασκευάζονται από τα έντερα του γουρουνιού και από το κρέας του. Τα έντερα τα καθαρίζουν οι νοικοκυρές κάτω από τη βρύση με την βοήθεια των μικρών παιδιών. Οι άντρες κόβουν το κρέας σε φέτες και μετά σε μικρά – μικρά κομματάκια, βέβαια κάποιοι προτιμούν τις μηχανές. Τα βάζουν σε μια λεκάνη και ρίχνουν αλάτι, πιπέρι, διάφορα μπαχαρικά , ρίγανη , θυμάρι, θρούμπη, γαρύφαλλο, κύμινο, κόκκινη πιπεριά , και φλούδες από πορτοκάλι και μανταρίνι κομμένες σε ψιλά κομμάτια.
Τα άφηνουν κάποιες ώρες ανακατεύοντάς τα .
Μετά βάζουν στο ειδικό χωνάκι μιας χειροκίνητης μηχανής το ένα άνοιγμα του εντέρου ( το άλλο το δένουν με κλωστή ) και γεμίζουν το στόμιο της μηχανής με το υλικό. Όταν τελείωνουν τα κρεμάνε σε μια ραβδιστήρα πάνω από τη φωτιά. Η διαδικασία για το γέμισμα των λουκάνικων διαρκεί πολλές ώρες και είναι σχετικά κουραστική. Τα λουκάνικα όταν είναι πολύ νόστιμα, δεν έχουν καμιά σχέση με τα έτοιμα και αξίζουν τον κόπος. Η μοσχοβολιά τους, απλά……..δεν υπάρχει.
ΜΑΤΙΕΣ :
Αυτές γίνονται από το χονδρά έντερα και τις κοιλιές του γουρουνιού.
Πρώτα γίνεται η γέμιση από κομμένο σιτάρι ( πλιγούρι ) ή ρύζι, διάφορα συκωτάκια και πνευμόνια του γουρουνιού , αλάτι, πιπέρι , μπαχάρι, γαρύφαλλο, κύμινο, θρούμπι, κανέλλα .
Στη γέμιση κάποιοι ρίχνουν και ζωμό από βραστά κόκαλα . Αφού βράσουν για λίγο αυτό το μείγμα, γεμίζουν τα έντερα, τα τοποθετούν σε ένα ταψί και τα ψήνουν σε χαμηλή φωτιά για αρκετή ώρα. Το σπίτι μοσχοβολάει, ενώ η γεύση τους είναι μοναδική.
ΠΗΧΤΗ:
Αυτό το φαγητό γίνετε από το κεφάλι, τα αυτιά και τα πόδια του γουρουνιού.
Τα καθαρίζουν καλά , ξυρίζουν τις τρίχες για να είναι πεντακάθαρα , τα πλένουν και τα βάζουν σε ένα μεγάλο τέντζερη . Ριχνουν νερό, αλάτι, πιπέρι, μπαχαρικά διάφορα και τα βραζουν σε σιγανή φωτιά μέχρι να ξεχωρίζουν εύκολα τα κόκαλα. Μετά τα ξεκοκάλιζαν τα τοποθετούν σε πήλινα τσουκάλια ή πηνιότες. Τα σκεπάζουν με το ζωμό μέσα στον οποίο ρίχνουν ξύδι και λεμόνι και τα αφήνουν να κρυώσουν. Ο χυμός αυτός γίνετε σαν ζελέ και διατηρείται για πολύ μεγάλο διάστημα. Αυτό γίνετε γιατί πάνω από τον ζελέ δημιουργείται ένα στρώμα λίπους, που εμποδίζει την αλλοίωση της η πηχτής. Μεζές πεντανόστιμος που σηκώνει αρκετό κρασάκι τα κρύα βράδια του χειμώνα.
Το παρήγορο είναι ότι στον τόπο μας αρκετές σύγχρονες νοικοκυρές φτιάχνουν ακόμη με γούστο και μεράκι τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων αυτά τα παραδοσιακά φαγητά χρησιμοποιώντας τις πατροπαράδοτες συνταγές. Το άσχημο είναι ότι είναι πολλές οι………θερμίδες
Ας δούμε όμως ποια είναι αυτά.
ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ:
Αυτά παρασκευάζονται από τα έντερα του γουρουνιού και από το κρέας του. Τα έντερα τα καθαρίζουν οι νοικοκυρές κάτω από τη βρύση με την βοήθεια των μικρών παιδιών. Οι άντρες κόβουν το κρέας σε φέτες και μετά σε μικρά – μικρά κομματάκια, βέβαια κάποιοι προτιμούν τις μηχανές. Τα βάζουν σε μια λεκάνη και ρίχνουν αλάτι, πιπέρι, διάφορα μπαχαρικά , ρίγανη , θυμάρι, θρούμπη, γαρύφαλλο, κύμινο, κόκκινη πιπεριά , και φλούδες από πορτοκάλι και μανταρίνι κομμένες σε ψιλά κομμάτια.
Τα άφηνουν κάποιες ώρες ανακατεύοντάς τα .
Μετά βάζουν στο ειδικό χωνάκι μιας χειροκίνητης μηχανής το ένα άνοιγμα του εντέρου ( το άλλο το δένουν με κλωστή ) και γεμίζουν το στόμιο της μηχανής με το υλικό. Όταν τελείωνουν τα κρεμάνε σε μια ραβδιστήρα πάνω από τη φωτιά. Η διαδικασία για το γέμισμα των λουκάνικων διαρκεί πολλές ώρες και είναι σχετικά κουραστική. Τα λουκάνικα όταν είναι πολύ νόστιμα, δεν έχουν καμιά σχέση με τα έτοιμα και αξίζουν τον κόπος. Η μοσχοβολιά τους, απλά……..δεν υπάρχει.
ΜΑΤΙΕΣ :
Αυτές γίνονται από το χονδρά έντερα και τις κοιλιές του γουρουνιού.
Πρώτα γίνεται η γέμιση από κομμένο σιτάρι ( πλιγούρι ) ή ρύζι, διάφορα συκωτάκια και πνευμόνια του γουρουνιού , αλάτι, πιπέρι , μπαχάρι, γαρύφαλλο, κύμινο, θρούμπι, κανέλλα .
Στη γέμιση κάποιοι ρίχνουν και ζωμό από βραστά κόκαλα . Αφού βράσουν για λίγο αυτό το μείγμα, γεμίζουν τα έντερα, τα τοποθετούν σε ένα ταψί και τα ψήνουν σε χαμηλή φωτιά για αρκετή ώρα. Το σπίτι μοσχοβολάει, ενώ η γεύση τους είναι μοναδική.
ΠΗΧΤΗ:
Αυτό το φαγητό γίνετε από το κεφάλι, τα αυτιά και τα πόδια του γουρουνιού.
Τα καθαρίζουν καλά , ξυρίζουν τις τρίχες για να είναι πεντακάθαρα , τα πλένουν και τα βάζουν σε ένα μεγάλο τέντζερη . Ριχνουν νερό, αλάτι, πιπέρι, μπαχαρικά διάφορα και τα βραζουν σε σιγανή φωτιά μέχρι να ξεχωρίζουν εύκολα τα κόκαλα. Μετά τα ξεκοκάλιζαν τα τοποθετούν σε πήλινα τσουκάλια ή πηνιότες. Τα σκεπάζουν με το ζωμό μέσα στον οποίο ρίχνουν ξύδι και λεμόνι και τα αφήνουν να κρυώσουν. Ο χυμός αυτός γίνετε σαν ζελέ και διατηρείται για πολύ μεγάλο διάστημα. Αυτό γίνετε γιατί πάνω από τον ζελέ δημιουργείται ένα στρώμα λίπους, που εμποδίζει την αλλοίωση της η πηχτής. Μεζές πεντανόστιμος που σηκώνει αρκετό κρασάκι τα κρύα βράδια του χειμώνα.
Το παρήγορο είναι ότι στον τόπο μας αρκετές σύγχρονες νοικοκυρές φτιάχνουν ακόμη με γούστο και μεράκι τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων αυτά τα παραδοσιακά φαγητά χρησιμοποιώντας τις πατροπαράδοτες συνταγές. Το άσχημο είναι ότι είναι πολλές οι………θερμίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου